Divan-ı Aşk

Evet yarın saçı sünbül yanağı güldü görmüşdüm
Bu ta’biri ana arz eyledim de güldü görmüşdüm

Huten iklimi baştan başa hep dünya dahi değmez
O gül-ruhsara mail müşg-çin kaküldü görmüştüm

Belama sabr edenler şad olur id-i visalimde
Dedi güş eyleyenler uşşakı hep kaildi görmüşdüm

Deme Mecnun’a Leyla’nın yüzünden düştü sahraya
Anın ……………….. aklı hep zaildi görmüşdüm

O şehriyar-i pir Karibullah-ı Haki’nin
Hulusi bab-ı ihsanında bir saildi görmüşdüm

Âlemi sen kendinin kölesi kulu sanma
Sen Hakk için âlemin kölesi ol kulu ol

Nefsin hevâsı ile mağrûr olup aldanma
Yüzüne bassın kadem her ayağın yolu ol

Garazsız hem ivazsız hizmet et her cânlıya
Kimsesizin düşkünün ayağı ol eli ol

Allâh için herkese hürmet et de sev sevil
Her göze diken olma sünbülü ol gülü ol

İncitme sen kimseyi kimseye incinme hem
Güler yüzlü tatlı dil her ağızın balı ol

Nefsine yan çıkıp da Ka’be’yi yıksan dahi
İncitme gönül yıkma ger uslu ger deli ol

Güneş gibi şefkatli yer gibi tevâzu’lu
Su gibi sehâvetli merhametle dolu ol

Gökçek gerek dervişin sanı yoksula baya
Suçluların suçundan geçip hoş görülü ol

Varlığından boşal kim yokluğa erişesin
Sözünü söyle gerçek Hulûsî’nin dili ol

Sevmez gönül sever mi kar u zarı aşk olmayan dili
Bilmez bilir mi gönül cümle ar u varı hakk olmayan dili

N’etsin cihanı canında zevk-i visal-i yar olan
Aşık mıdır ol ki dehr-i dün için bi-karar olan

…………………………………………………………. .
…………………………………………………………. .

………………………………………………………… .
………………………………………………………… .

………………………………………………………… .
………………………………………………………… .

Hor hakir bakma günahkar ademoğluna beyim
Afv olur elbet bir gün Tanrı’nın gufranı var

Ey sevgili Allah’ım
Ruhun seni saracak
Ariyet ten kafesi
Toprak olup kalacak

Bir paçavra gibiyim
Mezelletten günahtan
Senden başka kimim var
Yüz urup yalvaracak

Senin lutf u keremin
Anı yıkar tertemiz
Senden geldiği gibi
Yine sana varacak

Dergahın kapısında
Bir natuvan hastayım
Bu onulmaz yaremi
Yarim kimler saracak

“La taknetü” sırrından
Kesmez ümid hulusi
Asiler guruhunu
Rahmetin kurtaracak

İki cihanın zübdesiyim canibim canan ile
Ben mekanıyım kanımın kanım bana mekan imiş

Ayrı bilenler ayrıdır uşşakını maşukiden
Ben canıyım cananımın cananım bana can imiş

Ben bir dürr-i sencideyim kanımdır umman içinde
Ben kanıyım umanımın ummanım bana kan imiş

Yakub-veş ah eylerim Yusuf benimle yar iken
Ben dürüyüm Kenanımın Kenan benimle kan imiş

Hızr ile buldum hayatı ben sırr ile erdim ana
Ben ab-ı hayat aynıyım aynım bana ayan imiş

Şol vahdete yol bulmuşum ahir o yol ben olmuşum
İkanı tahkik görmüşüm tahkik bana ikan imiş

Hulusi-i biçareyim her dertlere men çareyim
Ben seyrimin hayranıyım seyrim bana hayran imiş

Dosttan gayrı ki yok dünyada hiç varım benim
Olmasın dünyada ondan özge bir yârım benim

Âşıkım gayrıya kılmaz hiç bu gönlüm iltifât
Zâhir olmaz kim derûnumda yanan nârım benim

Çâk edilse tîğ ile bu sîne-i mecrûh-nâk
Âşikâr olur gönül tahtında şeh-vârım benim

Etmişim bezl bu cânı ol şehvârın yoluna
Andan özge olmasın fânîde dil-dârım benim

Bu yıkılmış gönlümün arzûsu ondan gayrı yok
İstemez gayrı elinden çâre bîmârım benim

Kapısında olmayı ister Hulûsî Kıtmir’i
Gayriye meylim sezâ mı çünkü hünkârım benim

Âh varlığı dağılıp gönlüm vîrân olaydı
Pervâne-tek şem’ine dostun sûzân olaydı

Gayrılardan göz yumup dostu kendinde bulup
Cümle cihâna dolup bir özge cân olaydı

Bakdıkça her yaneye dost yüzünü seyr edip
Dostun gözüne dostun yüzü seyrân olaydı

Bu âlem-i kesretde gizli halvete erip
Vahdet ile bir olup ol bî-nişân olaydı

Görünen ol gören ol aralıkda kimse yok
Yokluk ilinde varlık cümle cânân olaydı

Hulûsî’i bu sırra mahrem kılıp Sultânı
Gizli bu sırlar ana cümle ayân olaydı

Hevâsına soyun yârın hevâsıyla hevâlan gel
Safâ-yı nefsi koy yârın safâsıyla safâlan gel

Ne lutf u ne atâdır gör ne zevk u ne safâdır gör
Ne derd ü devâdır gör devâsıyla devâlan gel

Aceb bir kârıdır derdi aceb bir varıdır derdi
Aceb esrârıdır derdi bu derdle âşinâlan gel

N’idersin gayrı sevdâyı n’idersin gayrı ehvâyı
N’idersin gayrı da’vâyı rızâsıyla rızâlan gel

Soyun âlâm-ı dehrîden halâs ol dâm-ı zehrîden
Libâs-ı “Fakru fahrî”den abâ giyip ridâlan gel

Hulûsî hâs olup yâr ol hevâsına giriftâr ol
Yok olup da sonra gel var ol ana varı fedâlan gel

Câna can kattın efendim lutf u ihsân eyledin
Mürde olmuş gönlümü lutfunla şâdân eyledin

Hayli demdir iştiyâkınla harâb olmuştu dil
Sâye saldın servi kaddinle hırâmân eyledin

Kûşe-i hicrânda ser-gerdân u bî-kes gönlümü
Âfitâb-ı hüsn-i tâbânınla rahşân eyledin

Ey mürüvvet menbaı tuttun elin üftâdenin
Hâtır-ı nâ-şâdımı lutfunla handân eyledin

Hasta-i nevmîd-i bî-dermâna kıldın iltifât
Ey tabîbim merhem-i vaslınla dermân eyledin

Ey güzeller serveri açdın nikâb-ı hüsnünü
Bu Hulûsî kemteri lutfunla şâyân eyledin