Divan-ı Aşk

Azm-i sefer ettin dil-i nâçârı unutma
Gittin güzel ammâ bu dil-efkârı unutma

Gâhîce uyandıkça şebistân-i safâda
Şol gice olan sohbet-i hemvârı unutma

Vardıkça şeker-hâba girip bister-i nâza
Ne zehr içer dîde-i bîdârı unutma

Ben sabr edeyim derd ü gam-i hecrine ammâ
Sen de güzelim ettiğin ikrârı unutma

Ağlatmayacaktın yola baktırmayacaktın
Ol va’de-i tekrâr-be-tekrârı unutma

Yok tâkati hicrânına lûtf eyle efendim
Dil-haste-i aşkın olan Esrârı unutma

Derdi dile bigâne vü mahrem güler, ben ağlarım
Özge belâ kim halime âlem güler, ben ağlarım

Nazü niyaze vakit yok hayran olur görse gözüm
Ancak heman ol dilberi gülfem güler, ben ağlarım

Nadide bir divaneyim baştan başa efsaneyim
Hicranımın ahvaline matem güler, ben ağlarım

Dil sinede bir bahr-i hûn esrar bî sabr ü sükûn
Gerçi gül-i zahm-i derun her dem güler, ben ağlarım

Gevher saçıp bezme seher doldu lebâleb jale gül
Kattı arakla gül-şeker minâ-yı mâlâmâle gül
 
Ebre düşüp berk-i şafak jale ne renge döndü bak
Güya mukattar gülerek doldurdu câm-ı âle gül
 
Bülbül olup yâre zenân görmüş tecelliden nişan
Her şahtan eylemiş ayan bir âteş-i cevvale gül
 
Geh naz edip mestur olur alâyişe mağrur olur
Bilmez sonu mecbur olur çent ruze bir ikbale gül
 
Bülbül yeter zar eyleme Esrâr’ı bîzâr eyleme
Bîhude ısrar eyleme guş etme ahu mâle gül

Kakullerine ol mehin ey şane dokunma
Zenciri kırar bu dil-i divane dokunma
 
Gül-berk misali cigerim pareliyorsun
Ey bad-ı seher ol gül-i handane dokunma
 
Feryad-ı ene’l-hak eder avaz-ı tanini
Faş etmesin esrarını peymane dokunma
 
Bünyan-ı nizam-ı felek ol kuy-ı beladır
Alem yıkılır bu dil-i virane dokunma
 
İçdikleri hep hun-i cigerdir fukaranın
Şeyha kerem et hatır-ı rindane dokunma
 
Şahım senin Esrar sadakatli kulundur
Lutfeyle o derviş-i perişane dokunma

Gece Kandilli’de gök kandil olup ol meh-rû
Mâhitab eyleyerek eyledi azm-i Göksu
 
Ol şehen-şâh-ı hüsn basdı kadem şevketle
Hele Beylerbeyi’nin başına devletdir bu
 
Boğaz içinde bu şeb mey vererek muğbeçeler
İtdi sâgar gibi lebrîz bizi tâ-be-gelû
 
Gel çelipa içün itme bizi hicrana dûçar
Nola İstavroz’a gitme bu gice kâfir-hu
 
Subha dek eyleyelim şevk ile zevk-i mehtâb
Mestdir çeşm-i siyeh meste yeter bu uyku
 
Yardan sana şu peymâne ki ihsân oldu
Mihr-i dîdâr idi Esrar sabaha karşu
 
Saye-i Hazret-i Galib’de Boğaz içre bu şeb
Zevk-i min tahtil enhar idi bana her su

Ne Süleyman ne Selim’in kuluyuz
Hazret-i Rabb-i rahimin kuluyuz
 
Husrev-i aleme yok minnetimiz
Öyle bir Şah-ı Kerimin kuluyuz
 
Arif-i ehl-i fena çakeriyiz
Salik-i merd-i ‘adimin kuluyuz
 
Bendelik eyler isen kendinedir
Sanma biz hur u na’imin kuluyuz
 
Gevher-i kabiliyet aşıkıyız
Anlama kim zer ü simin kuluyuz
 
Muhdesat ister ise yok olsun
Candaki feyz-i kadimin kuluyuz
 
Cahil-i münkire dersen har ü huk
Arif-i sırr-ı ‘alimin kuluyuz
 
Padişahane edayız Esrar
Yani Hünkar-ı Azimin kuluyuz

Yeni ne varsa şimdi viranede kalmıştır
Mutluluk gönüldeki hazinede kalmıştır

Bilinçten başka bir şey tanımaz akıllılar
Başıboşluğun keyfi divanede kalmıştır

Boşuna mescitleri dolaşma sofu dostum
Aradığın aydınlık meyhanede kalmıştır

Can vermeyi bilmeyen bülbül sussa ne olur
Aşkların pırıltısı pervanede kalmıştır

Açınca yüreğimi güldü bana, dedi ki:
N’olmuş yine Esrar’a efsanede kalmıştır